عوامل خطر عفونت بیمارستانی در بیماران سوختگی بستری شده در بیمارستان توحید سنندج

مقدمه آسیب های سوختگی یکی از مشکلات درمانی در کشورهای در حال توسعه است. علی رغم همه پیشرفت ها در زمینه کنترل و درمان زخم های سوختگی، عامل اصلی مرگ و میر در بیماران دچار سوختگی عفونت های بیمارستانی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل خطر عفونت بیمارستانی در بیماران دچار سوختگی انجام شده است. روش کار این مطالعه مورد- شاهدی در بخش سوختگی بیمارستان توحید سنندج در سال 1391 اجراشد. موردها شامل بیمارانی بود که بعد از بستری شدن به علت سوختگی در بیمارستان دچار عفونت شدند و بیمارانی که دچار عفونت نشدند به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. اطلاعات مورد نیاز از روی پرونده بیماران در بخش مدارک پزشکی استخراج و در چک لیست ثبت گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS به وسیله آزمون‌های کای دو و دقیق فیشرتجزیه وتحلیل شد. در آنالیز چندگانه از رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج از تعداد 155 بیماردچار سوختگی در این مطالعه 62 نفر(40% ) مرد و 93 نفر (60 % ) زن بودند. میانگین سنی بیماران در این مطالعه 17 ± 9/25 سال و گروه سنی زیر 20 سال با 9/43 % بیشترین فراوانی را داشتند. مجموع 38 بیمار (6/24 %) عفونت بیمارستانی داشتند. کشت های مثبت باکتری شامل عفونت زخم 26 (8/16 %)، عفونت ادرار 10 (6/5 %) و عفونت خونی 2 (3/1 %) بود. متوسط سطح سوختگی در این مطالعه 7/27 ± 5/35 % بود .آب جوش بیشترین علت سوختگی در بیماران بود. نتیجه کشت مثبت باکتری در نمونه های زخم سوختگی 8/16 % ، نمونه ادرار5/6 % و نمونه خون 3/1 % بود. شایع ترین ارگانیزم ایجاد کننده عفونت های بیمارستانی، پسودوموناس آئروجینوزا بود. بین محل سوختگی، درصد سوختگی، مدت بستری و وجود بیماری زمینه ای با ابتلا به عفونت بیمارستانی رابطه وجود داشت. در آنالیز چندگانه رگرسیون لجستیک سن بالاتر، مدت بستری بیش از پنج روز و درصد سوختگی بیش از 20 % با ابتلا به عفونت بیمارستانی رابطه داشت. نتیجه گیری درصد بیشتر سوختگی و محل سوختگی بیماران و مدت بستری بیشتر با ابتلا به عفونت بیمارستانی رابطه داشت و لازم است هنگام درمان به این موارد توجه شود.